Laatste daagjes met Marijke

Haaai allemaal,

Gisteren begonnen aan mijn nieuwe risverslag maar helaas heb ik geen tijd gehad om het online te zetten maar hier istie dan! Vind jullie lieve reacties trouwens super leuk om te lezen!!

Het einde van Marijke's bezoek komt nu echt inzicht. Na 3 weken met haar doorgebracht te hebben in Kaapstad en omgeving, wordt het tijd voor Marijke om haar reis voort te zetten in Costa Rica. Met toch wel enig dubbel gevoel reden we vanmorgen dan ook naar het vliegveld, de zon kwam langzaam op, de stad was aan het ontwaken, droevige muziek op de radio en het eerste traantje is onderweg al gevallen bij me. We hebben samen ook zo'n toptijd gehad, onze roadtrip, het socializen met allemaal mensen, maar ook de andere kant van Afrika die we meerdere malen hebben ervaren, heb ik met haar kunnen delen. Ik ga haar enorm missen maar eerst gaan we nog lekker samen de dag doorbrengen in Joburg! We hebben onze auto ingeleverd, het was even spannend want we hadden toch (op onze nieuwe auto) een kleine schade opgelopen aan de voorkant dankzij mij (rotpaaltje), maar na aangegeven te hebben dat deze schade er toch echt al opzat toen we hem hadden gekregen, was het allemaal goed. Snel ingecheckt en een vitaminen power smoothie gekocht en door de douane. Marijke's vlucht vertrok wat eerder dan de mijne, dus toch maar even heel overdreven afscheid genomen en geknuffeld: Marijke tot over 2,5 uur haha. Nog even wat leuke presentjes gekocht voor Marij die ze vnv krijgt als ze richting NL vliegt en mag pas openmaken in het vliegtuig. Ik zit nou in het vliegtuig dus heb ik mooi even de tijd om lekker te schrijven voor mijn blog. Ondertussen een beetje van het uitzicht te genieten en weer overdonderd van de grote townships die vanuit de lucht om het vliegveld erg duidelijk te zien zijn. Ik gok trouwens dat Marijke nu een paar 100 km voor me vliegt ;).

De afgelopen dagen heeft het non stop geregend nu, de temperatuur was gelukkig wel redelijk aangenaam rond de 20 graden. Het voelt echt als een Nederlandse zomer. Ken je die geur van de natte regen en de zon , die geur ruik je hier ook.. Dinsdag hebben we een braai gehad hier in het huis. Marijke en ik zijn na school naar de supermarkt gereden om boodschappen te doen (in onze nu nieuwe goudkleurige toyata na een akkefietje, om jullie een voorbeeld te geven de auto lijkt een beetje op de oude golden kia van Suuske haha). Natuurlijk in de winkel weer niet op de prijzen gelet en voor een heel weeshuis eten gekocht, terwijl we maar met 11 mensen waren. Achja dan maar 2 dagen braaien, ook niet echt een straf. Marly had haar collega's van haar stage uitgenodigd, 2 zuid-afrikanen, erg chille mensen. Ook nog wat andere Nederlanders en t was weer een gezellig feestje, na een avondduik in zwembad richting me bed gegaan want woensdag gingen Marijke en ik naar de oudste wine estate farm van Kaapstad genaamd Groot Constantia. We gingen samen met een Duitse Klasgenoot en zouden om 13.00 uur op school opgehaald worden, om 13.45 uur nog geen bus te bekennen, de mensen zijn hier niet echt van de tijd,, Afrikaanse tijd. Maar vond het nu toch wel heel lang duren, na navraag gedaan te hebben, bleken ze ons te zijn vergeten. Nou dan houden we wel een eigen wijnproeverij op High Level, de uitleg van Marijke was reuze interessant.. veel geleerd haha ;)

Donderdagmiddag zijn we de townships ingegaan. Marijke had alles geregeld want ook haar interesse in hoe het leven is in townships is enorm groot. Om 13.00 uur waren we op het treinstation om onzs gids genaamd Suga op te halen. Een erg relaxte man, die de oren van ons hoofd afkletste. Allereerst door Langa gereden, oudste township van Kaapstad. Het was de 2e x dat ik in dit township was en ik merkte dat ik op andere dingen ging letten maar ook dat ik al gewend begin te raken aan sommige dingen. Het voelde voor mij nu als een dorpje, klein, redelijk gemoedelijk en vredig. Ik weet natuurlijk niet wat er werkelijk allemaal speelt en hoe de sfeer snachts zal zijn. Vervolgens naar Khayelitisha gereden, het grootste en nieuwste township. We hebben daar een gemeenschapshuis bezocht dat aan de rand van het township ligt. Dit gemeenschapshuis heeft de overheid neergezet om de townships bewoners, de toeristen en de andere locals samen te laten komen. Er kunnen feesten georganiseerd worden, bruiloften etc. Ook ligt er een hele hoge heuvel waarover je een 360 graden view hebt over de townships,  het juiste woord voor wat ik daar zag is: huge. Daarna door de straatjes gereden en het werd armer en armer, ik was weer totaal sprakeloos om me heen aan t kijken hoe mensen leven. Overal zie je mensen, echt overal in ieder hoekje, straatje, huisje, je ziet spelende kindertjes, ze rennen in de rondte van hop naar her, je hoort muziek van reggae tot trance tot hip hop, de ene box staat nog harder dan de ander, jongeren die wat rondhangen met een biertje, oudere vrouwen die de was aan het doen zijn, mensen die vlees aan het braaien zijn midden in de zon en hopen wat te kunnen verkopen, gasten die hun auto aan het wassen zijn, jonge meisjes die aan t flirten zijn en dan de honden, zo fucking veel honden. Je kunt wel zeggen dat een township leeft, echt leeft!! Ik kan zo nog wel even doorgaan maar je moet het ervaren en voelen. Oke lets go on.. we hebben een stop gemaakt bij Vicky's Bed en Breakfast. Hier kan je overnachten in een hele drukke arme straat midden in Khayelitisha. Lijkt me een hele ervaring om het eens mee te maken hoe de nachten zijn, wat voor geluiden je hoort. We zijn naar binnen gegaan met de gedachte Vicky te ontmoeten en haar wat vragen te stellen maar wat bleek nou Vicky is 1 jaar geleden overleden en de B&B wordt nu gerund door haar 17 jarige dochter, een hele mooie meid die het zwaar had. Ik voelde haar pijn die ik zag in haar ogen toen ze ons vertelde dat haar moeder is vermoord door haar vader!! Ik zag de krantenknipsels aan de muur hangen en overal zag ik fotos van haar mama. Het besef kwam weer dat het leven in een township hard is, bikkelhard. Na een fijn gesprek met haar en gezegd te hebben dat we erg trots zijn op haar, hebben we een kleine wandeling gemaakt. Nog geen 10 meter gelopen en Marijke gilt: Meike, Meike kom snel. Ik zag Marijke bij een paar kindjes staan en ik rende er naar toe. Whats up? Marijke zegt: zie ik dit nou goed kijk eens wat dat meisje daar in haar mond heeft. En ja Marijke had gelijk.. een condoom. Het was verschrikkelijk om te zien dat dit normaal is, niemand zei er iets van en het meisje was uitgebreid aan het kauwen iedereen kon het zien. Als ouders dit hun kindje aanleren en het kindje ziet op straat een condoom liggen (een gebruikte) wtf waar moet het dan heen met de wereld. Wat heeft aids proventie voor zin dan?? De overheid maar gratis condooms neerleggen bij pompstations en supermarkten maar als deze gebruikt worden als fucking kauwgum. Weer besefte ik me maar al te goed dat ik nog maar half weet, zie en misschien wel nooit ga begrijpen hoe dat deze mensen denken en wat hun normen en waarden zijn. Het cultuurverschil is te groot om dit ooit enigszins te begrijpen, ik hoop met mijn vrijwilligerswerk dichterbij te kunnen komen. Ook heb ik een Engels boek gekocht over slavernij en townships om meer te leren hierover en om mijn Engels wat te verbeteren,  hoppa 2 vliegen in 1 klap. Marijke wou heel graag een kapsolonnetje in (vrachtkist met wat krukjes maar leuk ingericht) en daar had ze een veertje ingezet bij een kindje, kindje was super happy, weer heel lief van Marijke! Nog vlees gegeten bij Mzoli. Rond 17.00 uur was ik er helemaal klaar mee, ik was kapot van het concentreren, het proberen zoveel mogelijk in me op te nemen en te luisteren, ik zag werkelijk waar door de bomen het bos niet meer, i was confused. We stelde hem voor om hem thuis af te zetten in het township Crossroads. Drama!!! Armoede die ik nog niet eerder gezien heb zo in Zuid-Afrika! Waterputten, wc's langs de weg, penetrante geur die overal hing, de mensen keken je boos aan, de sfeer was grimmig en zeker niet aangenaam. We hebben hem langs een redelijke weg afgezet en hij heeft wel 10x verteld waar we heen moesten rijden, het was belangrijk dat we in 1x goed reden en geen verkeerde afslag namen, thjaa dat wil natuurlijk ook wel zeggen. Teruggekomen op High Level onze ervaringen gedeeld met de rest.

Gelukkig kwam vrijdag het zonnetje weer lekker door! In de middag hebben we bij Shimmy's Beach Club aan het zwembad gelegen met een heerlijke cocktail! Daarna ben ik met Marijke naar een kapsolon geweest, Marijke had hier 's ohtends veren verkocht en in de ruil daarvoor had ze geregeld dat ze geverfd, geknipt en gefohnd mocht worden. Mijn haartjes werden ook meteen gewassen en gefohnd, was echt even ontspanning. Mijn haren zaten super en dat kwam goed uit want 's avonds gingen we uiteten bij La Boheme met 8 man en daarna naar Club 31.

Zaterdag gingen we naar Robbeneiland, we hadden een week geleden hiervoor al kaartjes gehaald want het is super populair momenteel. Robbeneiland is het eiland waar Mandela gevangen heeft gezeten. Ook mensen die de ziekte Lepra hadden werden hiernaar verbannen. We gingen met de boot er naar toe, een half uurtje varen en vervolgens op het eiland de bus in om het eiland rond te gaan. We hadden een ontzettende saaie eentonig pratende gids, die klonk alsof hij een boekje aan het voorlezen was. Het was niet echt heel erg boeiend eerlijk gezegd maar daarna mochten we de bus uit en gingen we de gevangenis in. Er waren verschillende soorten secties en iedere sectie had andere privileges,  zo hadden gevangenen uit bijv. Sectie F recht op het ontvangen van 1 brief per maand en het ontvangen van 1 x bezoek per half jaar 40 minuutjes lang. Er mocht alleen afrikaans of engels gesproken worden, sprak je een andere taal dan had je pech en mocht je 40 minuten naar elkaar kijken en niks zeggen. Ook werd er verschil gemaakt tussen coloureds en zwarten. Zwarten kregen bijv. Geen brood en coloureds wel. Ook werd er verschil gemaakt tussen politieke gevangenen en gevangenen die een misdaad gepleegd hebben. Ook zijn we nog bij de cel van Mandela geweest en hebben we A long walk to Freedom gelopen. De route die Mandela heeft gelopen toen hij vrijgelaten werd, best indrukwekkend zeker voor mensen die dit allemaal echt hebben meegemaakt. Al met al een interessante ervaring maar ik vond de toer en uitleg tegenvallen,  ik had het ook gewoon in een boekje kunnen lezen.

Zaterdagavond was het de laatste avond van Marijke in Kaapstad, we hadden besloten het af te sluiten met een typisch zuid afrikaans etentje. We gingen met zijn 5 naar een afrikaans restaurant met live muziek. We hadden gevraagd om typische afrikaanse gerechten en gewoon maar wat op tafel te zetten.  Hahaha dat hebben we geweten! Als voorgerecht schapenhoofd!!! Onze gastvrouw begon met snijen, stukje tong, stukje neus, stukje wang en tot slot haalde ze met haar hand de oogbal eruit!! Kun je gewoon eten nou dat dacht ik toch van niet. De neus en de oogbal heb ik gelaten voor wat het was maar de rest geprobeerd,  lekker is anders. Wat heb ik gelachen zeg.. ik zie iedereens gezicht nog voor me.. mooie afsluiting dat dan wel!

Zondag in Joburg zijn we naar het Apartheidsmuseum geweest. Dit was voor mij de 2e x maar zeker niet minder interessant. De apartheid is een rassendiscriminatie, zo waren er gebieden waar alleen blanken mochten komen of wonen. Zwarten mochten bijv. geen gebruik maken van het OV. Het is een beetje hetzelfde als hoe de joden tijdens de 2e wereldoorlog gediscrimeneerd werden. Alleen het gekke is dat het allemaal nog zo kort geleden is. In 1990 is Mandela vrijgekomen en in 1994 is zijn politieke partij ANC aan de macht gekomen. Er is dus ook heel veel beeldmateriaal van toen de zwarten in opkomst kwamen.  Het is afschuwelijk om te zien maar het was de realiteit. Daarna zijn we naar Gold Reef City gegaan, hier kun je de goudmijnen in. In Joburg zijn veel van deze mijnen en hier zijn vroeger ook heel veel mensen gestorven. Er omheen is een attractiepark gebouwd. Cees was hief ook met zijn aanstaande en haar broer en zusje. Super leuk om hem weer te zien, was alweer een aantal jaartjes geleden. Nog even in mega gave achtbanen gegaan. 1 attractie was de bekende boomstammetjes, zaten we met 4en in. Marijke, ik, zuid afrikaanse gast en een belgische keeper die hier woont. Het boomstammetje kreeg ons niet omhoog gehijst en liep vast, de mannen moesten eruit, naar boven lopen en maar weer instappen. Typisch Afrika dat zou in nl nooit waargeweest zijn!! Weer een lachen momentje. Daarna achter in het bakkie van Cees gestapt en aar een burgertent gereden en daarna Marijke afgezet op t vliegveld. Bij Treebees aangekomen liet Cees snel mijn kamer zien en wat was ik dolgelukkig,  een heerlijk kingsize 2 persoonsbed met dikke witte lakens en heel veel kussens!!! Wat heb ik dat gemist. Helemaal happy, rondspringend door de kamer zag ik de tv hangen! Dat is inmiddels ook alweer 5 weken geleden, joepie!!! En ik heb heerlijk geslapen vannacht,  vandaag even het stadje Pretoria ingeweest, hele mooie plaats met alleen maar luxe huizen. Vroeger woonden in deze stad alleen maar blanken.

Zoals jullie zien, vermaak ik me nog steeds prima! Hoorde vandaag dat het weer in NL ook nog niet zo slecht is, maar ik ga nu echt een jump maken in het zwembad!! Sorry mlest ik toch nog even kwijt ;)

Dikke X en liefs van Meik