Amy Biehl Foundation

Haai lieve lezers,

Het is alweer een tijd geleden dat ik mijn blog heb geschreven en ik ben ondertussen alweer 2 weken bij de Amy Biehl Foundation aan het werk als vrijwilliger! Dus het wordt hoognodig eens tijd dat ik mijn ervaringen op papier ga zetten. Voor mezelf zodat ik weet wat ik allemaal heb meegemaakt maar natuurlijk ook voor jullie om een kijkje te geven hoe ik deze 2 weken heb ervaren! Ik ben vanmorgen dus ook maar vast extra vroeg naar kantoor gegaan zodat ik hier op de laptop (met toetsenbord wat een stuk sneller gaat dan op mijn tablet) mijn blog kan gaan schrijven.

Het is nu 08.00 uur 's ochtends, het hoofdkantoor van Amy Biehl bevindt zich op Plein Street midden in de Citybowl! Het is hier erg levendig en druk! Iedere dag loop ik vanaf mijn huis naar het kantoor, het is ongeveer 20 minuutjes lopen! Het is heerlijk om iedere ochtend over straat te lopen, het is echt een hele andere omgeving dan waar ik eerst woonde. Deze wijk is echt Afrika, ik ben 1 van de weinige blanke op straat, er lopen veel beggers, zwervers, maar ik heb er weinig last meer van, dit komt omdat je de weg weet en er niet meer echt uitziet als een toerist, helemaal ingeburgerd. Ik loop langs de gevangenis van Kaapstad, District Six, Parlementsgebouwen etc. Iedere ochtend haal ik mijn take-away koffietje bij Woolworths, het is al zover dat als ze me binnen zien komen, mijn Cafe Americano Black Large al klaar maken. Ik moest wel lachen toen ik hem voor de eerste x bestelde: Can i Have a Cafe Americano Large? Yes, ofcourse my dear would you like some Milk and Suger? Ik antwoorde: No just black please! haha en hij zegt: Black as me?! Ik was verrast door zijn opmerking maar ik herpakte me snel, mijn antwoord was volmondig: Yes! Je kunt erwel omheen draaien maar dat vinden de mensen juist niet prettig! Voor ons is het ongemakkelijker om over huidskleur te praten dan voor hun.

Maar goed even een terugblik naar maandag 3 februari, mijn eerste dag bij Amy Biehl. Katelijne van 4exchange kwam me ophalen om 11.30 uur want toen had ik mijn afspraak met Joanna, zij is de vrouw die alle vrijwilligers begeleidt. Ik had eerst 2 introductiefilms gekeken over de organisatie. De historie van Amy Biehl werdt hierin verteld, waar de organisatie voor staat en wat de organisatie precies aanbiedt. Ik zal nog een x proberen in het kort zo goed mogelijk te vertellen waar Amy Biehl nou precies voorstaat:

Amy Biehl was een Amerikaanse studente die stond voor een multiculturele samenleving.Na het afronden van haar studie in Amerika reisde ze in 1992 af naar Zuid-Afrika. Ze vocht voor geregistreerd stemrecht en ze werkte voor kinderen- en vrouwenrechten. Op 25 augustus 1993 werd Amy Biehl op een tragische wijze vermoord in een politieke demonstratie in het Township Gugulethu. Vier jonge mannen werden veroordeeld tot 18 jaar gevangenisstraf. De mannen vroegen amnesty aan en de ouders van Amy, genaamd Peter en Linda, reisden af naar Zuid-Afrika. De ouders stemden in met vrijlating van de 4 mannen. De mannen werden vervolgens vrijgelaten uit de gevangenis. Zij waren ervan overtuigd dat de apartheid de mannen tot deze waanzin hadden gedrijfd. in 1997 richtten de ouders van Amy de Amy Biehl Foundation op in Cape Town. Het is een non-profit organisatie die naschoolse programma's aanbieden voor de ontwikkeling van kinderen in townships op de primary schools. Deze programma's zijn zo ontwikkeld om het criminaliteitsgehalte, geweld, HIV/AIDS, etc. te verminderen. De Amy Biehl Foundation wil de kinderen van de straat houden en ze een hoop geven op een betere toekomst. De programma's zijn zo ontwikkeld dat de kinderen gestimuleerd worden hun creative brein te gebruiken en dat wat ze gedurende de dag op school leren toe te kunnen passen. Ze worden voorbereid op de uitdagingen die morgen op ze te wachten liggen.

Oke en nu mijn ervaringen! Maandagochtend samen met een andere Nederlandse vrijwilligster Michelle uit Hilvarenbeek heb ik de 2 introductiefilms gekeken. Best bizar om op tv de moordenaar van Amy Biehl te zien spreken over hoe hij haar vermoord heeft, en op hetzelfde moment hij gewoon achter je staat. Hij wordt iedere dag opnieuw en opnieuw geconfronteerd met wat hij gedaan heeft, dit lijkt mij ook echt onmenselijk! Al is het natuurlijk super dat hij deze kans gekregen heeft. Daarna kwamen er nog 2 Nederlandse vrijwilligers Pien en Joline. In de middag zijn we naar de townships gegaan. Het Amy Biehl afterschool programma wordt op vijf primary schools gegeven in de townships Nyanga, Gugulethu, Manenberg and Crossroads. We hadden 2 schooltjes bezocht en alle verschillende programma's bezocht, peer education (klasje waar ze leren over hiv/aids etc), sports, creative arts, greening and environment (dit klasje onderhoudt de school en ze leren over hoe ze bijv. zelf groenten kunnen laten groeien, maar ook globalwarming etc.), music (gitaarlessen, caramba, drums), leesklasjes, naaiklasjes, computerlessen, allerlei soorten dans (traditioneel, ballet, street, gymnastics). De eerste school waar we waren was een typisch Afrikaans schooltje! De 2e school was in 2011 gebouwd, het was nieuw en groot, maar lag midden tussen de krotjes! Het was een heel apart gezicht wetend dat er zoveel mensen ergens anders moeten zijn gaan wonen i.v.m. het komen van de nieuwe school. Beetje dubbel.. goed dat er een school wordt gebouwd maar het was echt iets too much naar mijn idee. Kindjes van allerlei verschillende primary schools kunnen zich aanmelden voor het Amy Biehl programma. Het is daarom ook zo dat de programma's starten rond 15.00 uur en dat er gedurende het programma steeds meer kindjes bij komen omdat sommige nog een heel eind moeten lopen. Het kost niets om mee te doen maar ze moeten zich wel aanmelden! Op de formulieren die ze krijgen moeten ze bijv. ook invullen hoeveel de ouders gezamelijk verdienen. Bij de meeste kindjes verdienen de ouders gemiddeld tussen de R200 - R1500 p.m. dat is omgerekend tussen de EUR15,00 - EUR120 p.m! Bizar weinig!

Iedere ochtend werk ik op het hoofdkantoor van Amy Biehl. Ik voel me weer helemaal secretaresse. Een echte duizendpoot binnen het bedrijf. Iedere donderdagochtend zit ik achter de receptie zodat Babalwe (de PA van de eigenaar, Dr. Kevin Chaplin) andere werkzaamheden kan doen. Ik zorg dat gasten goed opgevangen worden en ik moet de telefoon aannemen, doorverbinden en anders een telefoonnotitie maken en zorgen dat het bericht goed genoteerd wordt. Dit is best lastig omdat de meeste heel onduidelijk Engels praten omdat hun 1e taal Xhosa is. Het is sowieso heel moeilijk ook met alle namen. Iedereen heeft Xhosa namen en praat Xhosa met elkaar. Je hebt dus geen idee waar ze het over hebben.. Xhosa is de kliktaal die uit de townships komt.. het klinkt wel heel leuk. Op maandag, dinsdag en woensdag doe ik andere werkzaamheden. Gisteren heb ik bijv. 25 restaurants in Kaapstad gemaild met een vraag of ze een diner willen sponsoren voor 11 personen voor 3 diners in totaal. Echt alles moet gesponsord worden want het is een foundation. Ook ben ik bezig met promotiewerk. Amy Biehl verkoopt wijn (rood en wit) en brood wat momenteel in een supermarktketen ligt (Pick & Pay). Onze taak is te inventariseren welke Pick&Pay's erzijn waar deze zijn en wanneer we er naar toe gaan om ervoor te zorgen dat deze voedingsmiddelen zo goed mogelijk verkocht worden. 4% van het verkoopbedrag gaat rechtstreeks naar Amy Biehl. Ook zijn er afspraken gemaakt met de brouwer en moeten we een bepaald verkooppercentage halen. Verder doe ik een hoop tussendoor klusjes als kopieren, printen, ordners maken etc. etc. etc. Gelukkig heb ik een hoop ervaring in hier en kan ik wel wat verbetervoorstellen aandragen wat enorm gewaardeerd wordt. Nu is er nog 1 heel groot probleem binnen 2 weken moeten we ons kantoor uit!! Het kantoor wordt gesponsord door Woolworths (hele goede keten in ZA, vergelijkbaar met V&D in Nederland). Nu wil WoolWorths het kantoor terug en hebben ze ons een ultimatum gesteld om binnen 2 weken een nieuw pand te vinden.. dat wordt lastig! Het is daarom erg druk en chaotisch op kantoor.. er is ons gevraagd om elke vrijdag ook te komen werken op kantoor! Ofcourse.. alle kleine beetjes helpen.

Op dinsdagmiddag 4 februari hebben we 2 andere schooltjes bezocht. Ook toen hebben we alle verschillende programma's bezocht en daarna konden we een keuze maken in welk programma we willen assisteren. Voor mij was de keuze snel gemaakt. SPORT! Ik doe op maandag- en dinsdagmiddag assisteren met Netball en op woensdag- en donderdagmiddag met voetbal op de Siyazingisa primary school in Gugulethu. Ik heb speciaal voor deze school gekozen, omdat het een wat kleiner knus schooltje is en het is typisch Afrikaans.

Woensdag 5 februari was dan mijn eerste echte dag als vrijwilligerster bij Voetbal, dacht ik! Om 14.00 uur (Afrikaanse tijd, soms 14.30 uur) vertrekken we met een busje vol vrijwillegers naar de townships. Onze chaffeur is Easy, de moordenaar van Amy Biehl. Het is erg grappig om hem te zien rijden door de townships, toeterend, vol gas en je moet je voorstellen dat iedereen op straat leeft dus overal lopen kleine kinderen, honden, schapen enz. Ik hou af en toe echt mijn hart vast maar ik moet zeggen het is wel weer een local experience. Onderweg kijk ik mijn ogen uit, we rijden namelijk net de townships in op een tijd dat alle kindjes klaar zijn met school. Alle kindjes zijn verschillend, uniform of geen uniform, ze lopen alleen of in een groep over straat te zwerven, veel lawaai, maar ook zingende en dansende kinderen. Het blijft een bijzonder gezicht maar ik moet zeggen het begint te wennen. Eenmaal aangekomen op Syazingisa bleek er een lerares ziek te zijn van de Peer Education. Een klas van ongeveer 50 kindjes (jongens en meisjes) van ongeveer 4 t/m 10 jaar oud. Ik bood natuurlijk weer aan om mee te helpen met een andere vrouw (local die Xhosa praat). Daar stond ik dan vooraan in de klas, geen idee wat te doen. Alle kindjes kregen kaartjes met daarop de maanden van het jaar in Xhosa (gelukkig leek het redelijk wat op Engels). Na 15 minuutjes liep de lerares weg zonder dat ik er erg inhad. Daar stond ik dan.. De kindjes hadden wel door dat ik niet zo goed wist wat te doen. Alle kindjes begonnen door elkaar te roepen en gingen van hun plek af. Ik wist echt niet wat te doen en begon maar te roepen: please silence go back to your seat! Sommige kindjes verstaan Engels andere niet! Ik had een stift gepakt en bedacht dat ik iedereen een Smiley gaf die het goed deed. Dat vonden ze dan toch wel weer leuk.. na een half uur was de klas natuurlijk alweer ontspoort en kwam de lerares gelukkig terug nou heb ze nog nooit zo snel zien gaan zitten haha! De lerares was trouwens op haar gemak een sandwich aan t eten.. oke dan?!? Daarna het alfabet gezongen en allemaal liedjes, er zaten hele schattige lieve kindjes tussen maar sommige zou ik het liefst aan het gordijn hangen. Aan sommige gezichtjes, lijfjes, oogjes en kleertjes kun je ook echt zien dat ze een zwaar leven hebben. Aan het einde van de middag moesten ze in 2 rijen gaan staan, jongens van klein naar groot en meisjes van klein naar groot. Uiteindelijk liepen ze zo naar buiten om een boterham met jam en een beker met ranja te gaan halen. Dit krijgen ze om 17.30 uur iedere dag! Voor sommige is dat het avondeten en voor sommige niet... Het was een hele ervaring, ik was gesloopt maar ben blij dat ik het gedaan heb. 1 ding weet ik wel NOOIT MEER!! Misschien over een aantal weken als ik iets meer gewend ben aan het cultuurverschil (taal, huidskleur, armoede etc.).

Iedere dag gaan we met het busje de townships in. Maar iedere dag is dit weer anders, zo nemen we iedere dag spullen mee voor de schooltjes. Van hockeysticks tot muziekinstrumenten, van leesboeken tot emmers Jam (20 kilo, een hele hoop jam). Ook zitten er iedere dag andere mensen bij ons in het busje. Laatst werd ik opgehaald en zat heel het busje vol met kindjes die naar huis gingen. Ik als blanke meid er tussen in en iedereen keek me aan en wou me aanraken en vroeg me van alles.. erg grappig om te zien hoe leuk ze het vinden.

Donderdag 5 februari VOETBALMIDDAG! Wat was het leuk! Achter het schooltje ligt een sportveld (lees: dor gras, hobbels overal, er ligt vuil overal (lege flessen etc.), stenen die als goal gebruikt worden). En dan moet je je voorstellen dat de meeste kindjes sporten op blote vloeten of slippers. Echte bikkels! Het zijn allemaal jongetjes van 6 t/m 15 denk ik.. het is moeilijk in te schatten hoe oud ze precies zijn. En het waren schatjes! We hadden 2 uur lang partijtje gespeeld in zo'n 30 graden! Warm dat het was.. Op het begin keken ze me een beetje raar aan.. een meisje dat voetbalt en dan ook nog eens blank! Maar toen we eenmaal aan het spelen waren werd ik al snel gewaardeerd! Ze zijn super snel en hebben een goede techniek en zijn erg gemotiveerd! We bepaalden onze posities en we waren echt team! Als iemand scoorde dan gaven we elkaar knuffels en highfives! Super tof! Als ik een goede bal speelde waren de kindjes helemaal enthousiast. Toen ik weer opgehaald werd, vroegen ze meteen of ik de volgende week weer kwam! Ik zei ja en ze vonden het allemaal leuk. Gelukkig maar haha..

Deze week maandag ben ik begonnen met Netbal op Siyazingisa. Het is een klas van ongeveer 30 meisjes.. Gedurende de training arriveren er steeds meer meisjes. Samen met de andere trainer verzorg ik de trainingen. Als we westrijdjes spelen, splitsen we de groep op, under eleven en above eleven. Ondertussen zijn de andere meiden niet echt iets aan het doen dus wil ik ergens naar een ander terrein gaan met ze zodat ze toch wat te doen hebben. Ik ben nu druk bezig met het bekijken van de mogelijkheden een tournament te organiseren zodat de meiden tegen andere teams van andere scholen kunnen spelen, ook wil ik dit voor voetbal doen. Op woensdag heb ik training gegeven aan de kleintjes met voetbal. Dit was erg leuk om te doen alleen was het wel lastig om ze allemaal bij te houden haha. Zo gingen we op het eind wedstrijdje spelen dus ik had teams gemaakt maar tijdens de wedstrijd liepen er weer kinderen weg en kwamen er weer nieuwe bij.. het was een zooitje ongeregeld maar we hadden veel lol!! Ik merk wel dat het allemaal lastiger is als dat ik in eerste instantie verwacht had.

Donderdag heb ik even wat receptiewerk gedaan in de ochtend, wat e-mails doorgespit en in de middag mocht ik wat koerieren, dus een x niet de townships in. Pakketjes ophalen in de stad, nou dat is ook niet verkeerd om te doen! Beetje rondtoeren met de cabrio. Mijn eerste rit was naar een bedrijf aan de andere kant in de stad om een contract te laten ondertekenen, met spoed!! Als en dolle door de stad heen rijden om te zorgen dat het contract optijd terug was, gelukt! Gelukkig was er iemand meegereden die precies wist waar we moesten zijn, haha en het dak moest perse open van hem, hij vond het geweldig! Daarna alleen op pad, al was het vandaag even wat lastiger want alle wegen werden rond 15.00 uur gesloten i.v.m. een heel groot event! State of the Nation address and Opening of Parliament. Zuma kwam naar de stad. Trouwens ik heb nog niemand horen zeggen hier dat ze Zuma een goed persoon vinden.

Het was erg druk en chaotisch op kantoor. De directeur van Amy Biehl, Dr. Kevin Chaplin is namelijk ook eigenaar van Ubuntu Zuid-Afrika. Ubuntu is een woord in Xhosa en betekent: I Am Because You Are. Ubuntu staat voor harmonie, eenheid, vereenzelviging, insluiting en heeft van zichzelf in zich dat we anderen willen helpen en niemand uit zullen sluiten. Een prachtig idee, dat in Zuid-Afrika, mag ik gerust vaststellen, heeft geleid tot de evolutie na afschaffing van Apartheid en de basis vormt van de onbaatzuchtige, maar zelfrespecterende houding van Nelson Mandela in de jaren van wederopbouw in het land. Een hele mooie gedachte. In Nederland is er ook een Stichting Ubuntu. Maar goed vrijdagochtend is er een ontbijtsessie van 08.00 - 10.00 uur waar bedrijven zich voor op konden geven. Er komt een speaker genaamd Robert John Mclnroy en het onderwerp is: A journey of 1000 miles, begins with a single step. Voor de Nederlandse site kijk op: http://www.ubuntu-nl.nl/ en voor de Afrikaanse site kijk op. Het breakfast was erg zakelijk en professioneel. Het was heel interessant en er waren veel verschillende bedrijven aanwezig. Was erg leuk dat we hier bij mochten zijn.

Maandagochtend.. lichtelijk brak na een super weekend! Maar dit zal ik nog wel in geuren en kleuren vertellen haha! Meteen een meeting in de ochtend want a.s. donderdag vindt de 4th Annual McDonald's Amy Biehl Foundation Golf Day plaats. Er hebben zich momenteel 152 mensen opgegeven en iedere hole wordt gesponsord door een andere organisatie. Het doel van deze golfdag is geld in te zamelen voor de foundation. Momenteel zijn we druk bezig met de prijzen verzamelen, het logistieke gebeuren, dat dit allemaal op de juiste plek komt, goodie bags etc. Op donderdag worden we verwacht om 09.00 uur op de golfclub zodat we alles in orde kunnen maken. Mijn taak wordt te zorgen dat de spullen van kantoor op de golfbaan komen. Om 11.00 uur verwachten we de eerste golvers en ik moet zorgen dat iedereen zich registreert, ik geef ze de t-shirts die ze krijgen en wijs ze vervolgens de weg. Gedurende de dag zal ik aanwezig zijn bij de hole van Amy Biehl Foundation. 's avonds van 6pm - 8pm vindt de prijsuitreiking plaats. Dus wordt weer een lange, leuke, warme, leerzame dag :). Ik heb er in iedergeval erg veel zin in. Heel leuk om dit allemaal voor de Amy Biehl Foundation te kunnen doen.

Ik hoop dat het allemaal een beetje leesbaar en te begrijpen is voor jullie. Maar ik vind het erg lastig om echt al mijn ervaringen op papier te zetten. Ik denk namelijk echt dat je hier moet zijn, het moet kunnen zien en moet kunnen voelen!! Ik heb al een paar ideeen wat ik met het geld wil gaan doen, maar nog geen echte beslissing kunnen maken! Ik zou heel graag voor het schooltje waar ik werk, aangezien het nu echt voelt als mijn schooltje, iets willen doen. Ik moet binnekort overleggen met de directeur hoe ik mijn ingezamelde geld kan besteden aan iets effectiefs! Maar ik hou jullie hier natuurlijk over op de hoogte..

Heel veel liefs vanuit Kaapstad, Meike